त्सुनामी
उद्दंड जाहल्या लाटा
तांडव करीती वारे
स्तब्ध चंद्रमा नभात
हरवुन गेले तारे...
बेभान जाहली गाज
सागरा जावु कसा रे
सारे किनारे संपले
कसा आवरु पिसारे...
मिठीत घेण्या धरणी
करशी किती पसारे
डोळ्यात दाटले पाणी
सांगु वेदना कशा रे
पांघरशी स्वप्न निळे
स्वप्नांचे धुंद मनोरे
स्नेह तुझा ओसरला
रे बघ खुंटले फुलोरे
विशाल
No comments:
Post a Comment